Jeśli jednak kształt pomieszczenia jest nieregularny i wymaga ręcznego podzielenia na osobne płyty grzejne - wyłącz Tryb automatyczny. Sama będziesz musiała określić ile pętli ogrzewania ma zostać zaprojektowanych w pomieszczeniu i o jakich parametrach.
Po wyłączeniu opcji Tryb automatyczny uaktywni się tabela grzejników ogrzewania podłogowego znajdująca się na dole okna programu.
Każdy wiersz tej tabeli to osobna pętla grzejna, której dane program wstępnie zaprojektował tak jak w trybie automatycznym. Twoim zadaniem jest uzupełnienie danych każdej z pętli i ewentualnie dodanie nowych wierszy.
Definiując płyty grzejne ręcznie musisz podać powierzchnię przeznaczoną na każdą z nich poprzez wpisanie udziału procentowego (kolumna Apr.), lub rzeczywistej powierzchni (kolumna A). Program domyślnie podzieli całą dostępną powierzchnię proporcjonalnie na wszystkie zdefiniowane grzejniki.
Określona też musi być powierzchnia stref brzegowych każdego z grzejników (kolumna Ap). Tutaj też program domyślnie dzieli powierzchnię proporcjonalnie.
Dokładnie w taki sam sposób domyślnie podzielona została też wymagana moc dostarczana przez dany grzejnik (kolumna Φpr).
Pozostałe parametry zostały odziedziczone z danych wprowadzonych wcześniej. Oczywiście tak jak zawsze - możesz je uzupełnić.
Możesz zatem w kolumnie Lok. zmienić lokalizację danego grzejnika, a w polu Cał. zdecydować czy cała dostępna powierzchnia ma być pokryta rurami w przypadku tej płyty grzejnej, a w kolumnie Lconn określić długość rury przyłącza.