Jak wpisywać dane do projektu, by program większość uzupełnił automatycznie?

Przepis 12 Jak wpisywać dane do projektu, by program większość uzupełnił automatycznie?

Uwzględniając dane do wyznaczenia Świadectw Energetycznych, każde pomieszczenie posiada nawet ponad 60 różnego rodzaju parametrów (nie wliczając konstrukcji samych przegród budowlanych). Mnożąc tą liczbę przez liczbę pomieszczeń, otrzymujemy całkiem pokaźną ilość informacji.
Jak te wszystkie dane sprawnie wprowadzić do programu?

Wpisanie do programu obliczeniowego wszystkich danych o budynku samo w sobie nie jest łatwe i szybkie, a tym bardziej jeśli w połowie pracy okazuje się, że pewne parametry należy przestawić, dla części budynku zmienić rodzaj wentylacji, a niektóre pomieszczenia całkowicie przerobić.

Głównym zadaniem użytkownika programu jest więc przemyślane i uporządkowane określenie struktury danych o budynku, by zapanować nad całą masą tych informacji. Dzięki temu projekt można uzupełnić dokładnie i możliwie szybko, oraz w razie nagłej potrzeby korekty danych, móc ją przeprowadzić bezboleśnie.

(kliknij przycisk DALEJ znajdujący się na dole ekranu)

Standardowo, programy obliczeniowe dostępne na rynku, umożliwiają wprowadzanie danych z wykorzystaniem mechanizmu kopiowania danych z innych, już wprowadzonych elementów.

Czasem możliwe jest zdefiniowanie pewnego zestawu danych i potraktowanie ich jako źródła, z którego kopiowane będą informacje do nowo tworzonych pozycji.

Ale co w sytuacji, gdy mamy wprowadzony cały kilku kondygnacyjny budynek i nagle okazuje się, że trzeba wszystkim pomieszczeniom zmienić typ ogrzewania z grzejnikowego konwekcyjnego na podłogowy?... albo niezbędna jest zamiana systemu wentylacji na mechaniczny, we wszystkich stropach trzeba zmienić ich konstrukcję i sposób liczenia mostków cieplnych?

A co, jeśli musimy policzyć właściwości cieplne budynku przed modernizacją i po, ale nie uśmiecha nam się wpisywać dwa razy danych tego obiektu?

W programach udostępniających prosty mechanizm danych domyślnych jednokrotnie kopiowanych do pomieszczeń, niezbędne w takich sytuacjach jest żmudne poprawianie wszystkich elementów budynku. W praktyce często łatwiej jest wprowadzić cały budynek od początku.

W programie Audytor OZC sprawa wygląda o wiele lepiej.
Tutaj mamy do dyspozycji system dziedziczenia danych, który nie kopiuje danych domyślnych jednokrotnie, ale sięga po nie zawsze wtedy kiedy są potrzebne.

Każde pole edycyjne, czy opcja działająca w oparciu o system dziedziczenia, za każdym razem gdy musi wyświetlić wartość, sprawdza czy nie ma dla niej przygotowanej wartości domyślnej. Jeśli jest - wyświetla ją czcionką w zielonym kolorze. Chyba że użytkownik sam wpisał swoją wartość. Wtedy system dziedziczenia dla tego pola jest wyłączony i wartość przyjmuje kolor czarny.

Usunięcie własnej wartości, lub wybranie pozycji "Domyślna", włącza z powrotem dziedziczenie.

Ta prosta zasada pozwala wpisywać najczęściej powtarzające się parametry w Danych Ogólnych, które dalej dziedziczone są głębiej.

Pozwala to także zmienić większość parametrów całego projektu poprzez prostą zmianę ich w Danych ogólnych.

Ale dziedziczenie danych w programie Audytor OZC to nie tylko "przenoszenie na żądanie" parametrów z Danych Ogólnych do pomieszczeń.

Dziedziczenie danych to przenoszenie wartości z Danych Ogólnych wgłąb struktury budynku; przez kondygnacje, strefy budynku, lokale, do pomieszczeń.

Na każdym etapie parametry mogą być dziedziczone z "rodzica" lub nadpisane ręcznie przez użytkownika.

Daje to wręcz nieograniczone możliwości "budowania" projektu.

Dziedziczenie danych w Audytorze OZC - infografika

Pamiętając o zasadzie dziedziczenia danych, wpisuj możliwie dużo "uniwersalnych" danych w Danych Ogólnych i dopiero później uzupełniaj dane głębiej.
Im więcej danych "pasujących" do stref, grup, czy pomieszczeń, wpiszesz już na samym początku tworzenia projektu, tym mniej pracy będziesz miałmiała przy definiowaniu szczegółów. Po prostu program sam je wstawi za Ciebie.

Nawet jeśli część budynku ma mieć inne parametry niż reszta - wpisz w Danych Ogólnych zestaw właściwości występujących najczęściej, a dla konkretnych lokali nadpisz zaproponowane parametry poprawnymi wartościami.

Możesz także rozplanować sobie budowę modelu obliczeniowego tak, by jego parametry wprowadzić w kilku prostych krokach zamiast mozolnie "dłubać" je ręcznie dla każdego lokalu osobno.

Dla przykładu...

galerię handlową z częścią biurową i garażami, jak na rysunku obok, najprościej jest wpisać definiując ją w następujący sposób:

W Danych Ogólnych wpisujemy parametry części handlowej,

Następnie na kondygnacjach tworzymy strefę budynku biurową (BIURA) i strefę - garaż (GARAŻ), nadając im odpowiednie właściwości.

W dalszej kolejności dodajemy w tych strefach grupy pomieszczeń z przeznaczeniem na lokale biurowe (BIURO1, BIURO2...) i garaż (GARAŻ1, GARAŻ2...), oraz grupy handlowe poza strefami (SKLEP1, SKLEP2).

Na samym końcu dodajemy pomieszczenia biurowe (B1, B2, B3...) i garażowe (G1, G2, G3..) do odpowiednich grup zdefiniowanych w strefach, oraz pomieszczenia handlowe (S1, S2, S3..) w grupach poza strefami...

i gotowe.

Lokale biurowe i garaż dziedziczą dane ze stref w których się znajdują, a w lokalach handlowych program "zasysa" dane domyślne bezpośrednio z Danych Ogólnych.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by pozmieniać niektóre parametry w poszczególnych grupach pomieszczeń, lub samych pomieszczeniach.

W przypadku większej liczby kondygnacji, punkty 2, 3 i 4 musisz powtórzyć dla każdej kondygnacji dbając o to, by symbole stref, grup ani pomieszczeń nie powtarzały się.

Na zakończenie

System dziedziczenia danych, właściwie wykorzystany, pozwala na znaczne uproszczenie procesu wprowadzania danych w programie Audytor OZC.
Wykorzystany niewłaściwie, może przynieść dość dużo problemów, dlatego tym bardziej warto poznać go bliżej.

Chcesz zobaczyć jak działa dziedziczenie danych w praktyce?
Chcesz poznać program Audytor OZC i jego inne funkcje?
Zapraszamy na e-szkolenia.

Poznaj także inne przepisy na Audytora.

Może Cię na przykład zainteresować: