Jak modelować lukarny?

Przepis 17 Jak modelować lukarny?

Lukarny są konstrukcjami które dosyć często pojawiają się na dachach budynków, zwłaszcza jednorodzinnych.
W jaki sposób zabrać się do wprowadzania ich do programu?

Przy małych pomieszczeniach przestrzeń wewnętrzna lukarny może mieć dosyć duży wpływ na kubaturę, a pominięcie strat ciepła przez boczne ściany i ścianę czołową także byłoby błędem.
W przepisie tym poznasz zasady o których warto pamiętać przy wprowadzaniu takich obiektów w programie Audytor OZC.

(kliknij przycisk DALEJ znajdujący się na dole ekranu)

Sposób na lukarny

Największy problem z lukarnami jest taki, że ich kształty mogą być na tyle skomplikowane, że czasem zanim zaczniemy wprowadzać te konstrukcje, najpierw musimy dobrze zaplanować całą operację.
Często kształt dachów decyduje o tym, że nie da się zastosować "tradycyjnych" metod ich modelowania w programie i trzeba znaleźć na nie właściwy sposób.

Dużym problemem także jest odpowiednie zamodelowanie bocznych ścian lukarn tak, by program w trakcie importu modelu 3D umiał je znaleźć i odpowiednio zinterpretować.

Na szczęście z odrobiną fantazji zamodelować można prawie wszystko.

Rodzaje lukarn

Dla ułatwienia podzielmy konstrukcje lukarn na dwa rodzaje:

Takie w których ściana czołowa znajduje się na krawędzi pomieszczenia (lub jest wysunięta),

Takie w których ściana czołowa jest cofnięta w stosunku do ściany pomieszczenia.

Taki podział pozwoli nam wybrać metodę wprowadzania ścian i strefy pomieszczenia.

Możemy także podzielić lukarny w zależności od kształtu ich dachów:

Lukarny z dachami płaskimi lub skośnymi mającymi przynajmniej jedną krawędź poziomą

Lukarny mające dachy bez poziomych krawędzi

Najprościej zamodelować lukarnę ze ścianą czołową znajdującą się na krawędzi pomieszczenia, mającą wszystkie połacie dachu zawierające jakieś poziome krawędzie.

Z pozostałymi rodzajami lukarn trzeba się trochę pomęczyć.

Zacznijmy od początku...

Ściana czołowa na krawędzi pomieszczenia lub wysunięta:

W takim przypadku musimy narysować ścianę czołową i dwie ściany boczne oraz tak zmienić ich kształt, by otrzymać wymagane przegrody.

W ścianie czołowej musimy dodać punkt na górnej krawędzi i przesunąć go na odpowiednią wysokość,

a ścianki boczne przerobić na trójkąty, by "leżały" one na dachu budynku, ale jednocześnie mieściły się pod przyszłymi połaciami dachu lukarny.

Jeśli ściana czołowa jest wysunięta poza obrys budynku musimy w kolejnym etapie, oprócz zmiany kształtu strefy pomieszczenia, także dorysować fragment stropu zewnętrznego będącego "uzupełnieniem" podłogi pomieszczenia.

Strefę pomieszczenia musimy narysować tak, by przylegała ona do wszystkich ścian, w tym również ścian bocznych lukarny.
W takiej sytuacji najlepiej jest narysować ją z "wcięciami" na ścianki boczne jak pokazano na rysunku poniżej.

Wówczas program podczas importu modelu 3D znajdzie te ściany na krawędzi pomieszczenia i poprawnie je zinterpretuje.

Ściana czołowa lukarny cofnięta wgłąb pomieszczenia:

W tej sytuacji także należy wprowadzić ścianę czołową i boczne w odpowiednim miejscu i o odpowiednim kształcie, ale powstaje problem jak wprowadzić strefę pomieszczenia, by taką zagłębioną ścianę czołową program zinterpretował jako ścianę tego pomieszczenia.

Zgodnie z zasadami tworzenia modelu 3D ściana, która nie znajduje się na krawędzi strefy pomieszczenia, nie będzie uwzględniona jako przegroda przez którą następuje wymiana ciepła z tego pomieszczenia. Pozostawienie ściany zewnętrznej wewnątrz pomieszczenia spowoduje więc, że nie zostanie ona "wykryta" przez program, a tego nie chcemy.

Aby ściana została uwzględniona w obliczeniach, musimy tak narysować kształt strefy pomieszczenia, żeby przynajmniej jedna z jej krawędzi się z nią pokrywała.

Najlepiej uzyskać taki efekt poprzez skorygowanie strefy pomieszczenia tak jak na rysunku, bądź narysowanie dodatkowej strefy pomieszczenia przed ścianą czołową lukarny i nadanie jej tego samego symbolu co symbol pomieszczenia.

Niezależnie od rodzaju lukarny i sposobu rysowania jej ścian należy pamiętać o tym, by po wykonaniu importu modelu 3D sprawdzić orientację względem stron świata przypisaną do ścian czołowej i bocznych. W pewnych sytuacjach może okazać się niezbędne wykonanie poprawek tych parametrów.

Dachy płaskie lub mające przynajmniej 1 krawędź poziomą:

Najprostsze jest narysowanie dachu płaskiego: po prostu rysujemy kształt i ustalamy jego docelowy poziom nad rzędną bieżącej kondygnacji.

Jeżeli dach jest skośny, lub składa się kilku niepłaskich fragmentów - musimy rysując ich kształt rozpocząć od dowolnej poziomej krawędzi, a następnie ustalić ich poziom i kąt nachylenia.

Jesteśmy jednak w gorszej sytuacji gdy żadna z krawędzi połaci dachu nie jest pozioma. Co wtedy?

Do uzyskania dachu skośnego w programie wymagane jest narysowanie poziomej osi "obrotu". Bez tego nie stworzymy dachu skośnego.
Jeśli dach nie ma w rzeczywistości żadnej krawędzi poziomej, to możemy spróbować ją sobie sztucznie stworzyć.

Bazując na zasadzie mówiącej o tym że pierwsza krawędź narysowanego rzutu dachu jest odcinkiem wkoło którego "podnoszony" będzie dach, w pewnych przypadkach można próbować umieszczać ten element tak na rysunku, by cały kształt połaci po dodaniu kąta obrotu "podniósł" się w odpowiednie miejsce.

Aby nie wyjechać kształtem dachu poza obszar pomieszczenia najlepiej jest taką wirtualną oś obrotu umieścić wewnątrz strefy pomieszczenia jak pokazano na rysunku.

Pozostaje tylko odpowiednio dobrać punkt początkowy i końcowy tego głównego odcinka. Nie jest to proste ale po kilku próbach w prostych przypadkach udaje się mniejwięcej otrzymać wymagany obiekt 3D.

Pamiętajmy że nie musimy tu bardzo dokładnie dopasowywać fragmentów dachu do ścian. Małe nieścisłości nie powinny wpłynąć znacząco na wyniki obliczeń.

Niestety przy bardziej skomplikowanych kształtach będzie to niezwykle trudne.

W takiej sytuacji polecam uprościć nieco model budynku.

Pamiętaj o tym, że przegrody budowlane w modelu obliczeniowym służą jedynie do obliczeń powierzchni przez które następuje wymiana ciepła pomiędzy przestrzeniami budynku lub powietrzem zewnętrznym.

Dachy w modelu 3D służą dodatkowo do wyznaczenia kubatury pomieszczenia.

Nie ma więc tak naprawdę większego znaczenia czy dach na modelu 3D idealnie leży na bryle budynku.

Czasem dla uproszczenia wystarczy narysować "zastępcze" płaskie połacie dachu, których rzut przykrywa całą powierzchnię pomieszczenia. Połacie te w modelu obliczeniowym będą miały niewiele mniejszą powierzchnię co dach rzeczywisty (zakładając niewielki kąt nachylenia rzeczywistego dachu).

Dodatkowo wstawiając dach na "średniej" wysokości otrzymamy uśrednioną kubaturę przestrzeni pod nim.

Takie uproszczenie nie daje oczywiście idealnych wyników, ale zakładając niewielką powierzchnię lukarny błąd ten można pominąć.

Dodatkowym sposobem pozwalającym uwzględnić lukarnę w pomieszczeniu jest dopisanie jej przegród ręcznie, już po imporcie modelu 3D.
Temat ręcznego modelowania przegród budynku pozostawimy jednak na inny przepis.

Poznaj także inne przepisy na Audytora.

Może Cię na przykład zainteresować: